Άπιαστο όνειρο!

Αγάπησα ένα όνειρο

σαν ήλιος ήταν φωτεινός

σαν όμορφο ήταν βουνό

ένας κόσμος θαυμαστός

Εσύ ,όμως με πρόδωσες.

Ερημιά  σκόρπισε στην ψυχή.

Σε κελί άδειο,σε φυλακή,

του φώναξα<<Με σκότωσες!>>

Δάκρυα μάραναν τη τριαωταφυλλιά.

Τα αγκάθια έγιναν πιο άγρια,ξερά.

Ξαφνικά χρώμα πορφυρό κυλάει

κι ένας χείμαρος από τη καρδιά πηδάει.

Τα φύλλα του έγιναν μαύρα.

Η σκιά του ξεθώριασε…

Το χώμα κιτρίνισε…

Και η ζωή πέταξε μακριά.

Μ.Χ